Wederom een uitspraak over het begrip milieu-informatie dat erg veelomvattend lijkt, maar soms toch ook weer danig beperkt. Zo vat de Raad van State in deze uitspraak het begrip milieu-informatie zo op dat windrapporten – die zien op de oprichting van een windpark- niet zijn aan te merken als milieu-informatie. Hoewel het oprichten van zo’n park kan worden gezien als een maatregel die een uitwerking kan hebben op het milieu of als maatregel ter bescherming van het milieu (elementen uit de definitie-bepaling van milieu-informatie) zijn de rapporten in dit geval geen milieu-informatie. De rapporten houden immers een berekening in van de energieopbrengsten ter garantstelling van de financieel-economische uitvoerbaarheid van het windpark. De informatie is tot stand gekomen aan de hand van theoretische modellen en modelmatige berekeningen. Met het rapport maakt de aanvrager de elektriciteitsproductie aannemelijk en die informatie dient weer ter ondersteuning van de financieel-economische uitvoerbaarheid en het rendement van het windmolenpark. De informatie is zodoende te ver verwijderd van de daadwerkelijke impact op het milieu, zo zou men kunnen stellen (zie in dat kader ook de update over de locatiegegevens bij PAS-melden).
Verder helpt het verzoeker niet dat de minister een deel van een overeenkomst per ongeluk niet heeft gelakt bij verstrekking aan een journalist. Zo blijft per ongeluk openbaar maken nog niet bepalend voor de inhoud van een opvolgend Wob-besluit.
Tot slot maakt de maatschappelijke weerstand tegen een ontwikkeling als dit windmolenpark dat eerder een beroep op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer kan worden gedaan.