Een interessante uitspraak van de Raad van State van 20 juni 2022 (ECLI:NL:RVS:2022:2055) over informatie met betrekking tot (mogelijke) integriteitsschendingen. Over persoonlijke levenssfeer en al openbare informatie.

Belangrijk inzicht dat wordt gegeven, is dat iets al sneller niet tot personen herleidbaar meer is door het weglakken van bepaalde onderdelen. Dan is het inroepen van de weigeringsgrond “bescherming van de persoonlijke levenssfeer” niet meer aan de orde. Hierbij lijkt (zie onder 14.1) dat de Raad van State bij de persoonlijke levenssfeer-grond wat terug komt op de rechtspraak dat per zelfstandig onderdeel, zoals een alinea, mag worden beoordeeld (zie deze annotatie)! Want als de namen e.d. weggelakt worden én er blijft nog betekenisvolle informatie over, dan moet de rest van de alinea toch worden verstrekt.

Bijzonder ook is dat relevant wordt geacht wat de uitkomst van een specifiek onderzoek is geweest. Er bleek geen sprake van een integriteitsschending, en dus kan onevenredige benadeling ook niet worden ingeroepen, aldus de Raad van State in navolging van de rechtbank.

De gemeente had in het besluit volstaan met het weigeren van alle documenten zonder op documentniveau op de weigering in te gaan. Dat nekt de gemeente nu omdat een rapport werd genoemd in andere documenten, dat niet tussen de stukken zat. Volgens de gemeente per abuis want er zou wel op zijn besloten. Maar dat is nu dus niet vast te stellen.

Tot slot, merkwaardig dat de Raad van State stelt dat al openbare informatie wel verstrekt had moeten worden. Op grond waarvan dat zou moeten vertelt de uitspraak niet. Onder de Woo wordt er wel iets geroepen over al openbare informatie. Maar verder dan het erop wijzen dat informatie al voor het publiek beschikbaar is gaat artikel 4.5, tweede lid, Woo niet.