Een interessante uitspraak over een Woo-verzoek naar informatie over - wat is gaan heten - de mondkapjesdeal. Een uitspraak van de Rechtbank Amsterdam (18 december 2024, ECLI:NL:RBAMS:2024:8194) waarbij opvalt dat we deze rechtbank weleens meer kritisch een besluit van een bestuursorgaan zien toetsen dan ogenschijnlijk nu is gedaan.
Procedureel
Het werken met deelbesluiten acht de rechtbank zeer wel mogelijk. Een en ander in lijn met de rechtspraak van de Raad van State (zie deze update).
Verder kon de rechtbank duidelijk zien dat een document - dat als onder de reikwijdte van het verzoek vallend werd aangemerkt - op onderdelen ook buiten de reikwijdte viel. Vandaar dat de informatie kon worden weggelakt.
Chatverkeer zinledig?
Ook zou chatverkeer integraal niet openbaar gemaakt hoeven worden omdat daarmee alleen data en tijdstippen bekend zouden worden gemaakt met een niet nader genoemd persoon. Die informatie zou zinledig zijn. Daar valt over te twisten uiteraard en vraagt om een indringende beoordeling (zoals we dat vorig jaar nog de Raad van State zagen doen, ABRvS 10 april 2024, ECLI:NL:RVS:2024:1497).
Mogelijk heeft het verzoeker opgebroken dat hij kennelijk ergens in het proces te kennen heeft gegeven dat de minister mocht afzien van openbaarmaking van die informatie in het document die voor hem niet relevant is. Een en ander staat evenwel weer haaks op de beroepsgrond dat het journalistiek wel interessant is te weten op welke momenten er hoe vaak is geappt.
Uitzonderingen 'besproken'
Vervolgens lijkt de rechtbank bij de beoordeling van de uitzonderingen redelijk gemakkelijk in de redenering van de minister mee te gaan. Het goed functioneren van de Staat zou in het geding zijn nu de chatberichten informatie bevatten over de ministerraad, (de vorming van) het kabinetsbeleid en (informele) contacten tussen bewindspersonen met individuele Kamerleden over in te nemen standpunten. Verder bevatten sommige chatberichten concepten van diverse stukken. Al deze informatie dient vertrouwelijk te blijven om gedachten te kunnen blijven wisselen. De rechtbank accepteert deze wat gemakkelijke motivering, die soms ook op meer kritiek stuit van rechters.
Nu deze grond al ‘houdt’ hoeft het beroep op de bescherming van persoonlijke beleidsopvattingen niet te worden behandeld.
Interessant is ook de stelling van de minister dat artikel 5.4a Woo niet alleen zou zien op ondersteuning van Kamerleden door ambtenaren van de griffie. Dit staat toch wel duidelijk in het artikel, maar hier is het ook ingeroepen als het gaat om chatverkeer met Kamerleden door ogenschijnlijk anderen dan medewerkers van de griffie.
Ook wordt makkelijk geaccepteerd dat het gaat om vertrouwelijk verstrekte bedrijfs- en fabricagegegevens. Bezien we de rechtsoverweging dan wordt deze grond al van toepassing geacht, alleen al omdat het vertrouwelijk verstrekt zijn niet is aangevochten. Daarvoor is natuurlijk wel wat meer nodig, bijvoorbeeld dat het ook echt bedrijfs- en fabricagegegevens zijn. Een begrip dat restrictief wordt uitgelegd volgens vaste rechtspraak (zie bijvoorbeeld nog maar eens deze annotatie).