Waarom de Woo er wel/niet moet komen (deel 2)

Gisteren verscheen een eerste blog ten behoeve van de behandeling morgen 28 september in de Eerste Kamer van de Wet open overheid. Na een inleiding wordt de wet langsgelopen. Aan de hand van enkele opvallende aspecten worden argumenten voor en tegen de Woo die nu voorligt behandeld. De tijd was beperkt en liet alleen een bespreking toe van enkele aspecten uit de hoofdstukken 1 tot en met 3.

Nu dus aandacht voor de hoofdstukken 4 en verder.

Vooraf nog het volgende. Natuurlijk valt er veel meer te zeggen over de Woo. Daarvoor moet u toch echt elders even zoeken. Te denken valt aan de artikelenreeks in ‘de Gemeentestem’ (deel I, deel II en deel III), de nodige podcasts en eerdere blogs over amendementen e.d. Het meest indringend per artikel is de behandeling in het boek ‘Wet open overheid’ uiteraard.

Voor en tegen de Woo (vanaf hoofdstuk 4) pleit:

• eindelijk wordt (artikel 4.1 lid 2) de elektronische weg via de Woo open gesteld voor verzoeken om informatie;
• weinig reden tegen op dit punt.
• goed dat wettelijk verankerd is (artikel 4.1a) dat documenten moeten worden behouden;
• een beetje onnodig nu dit al uit de rechtspraak (zie update, met artikel van Follow The Money en podcast) volgt, en jammer dat er geen sanctie hangt aan het niet voldoen aan dit voorschrift (behoudens een proceskostenveroordeling).
• de mogelijkheid om informatie op te halen van elders via een vordering (artikel 4.2, lid 2) om het eigen archief te completeren is een prima uitkomst;
• wel cru dat de externe zelfs geconfronteerd kan worden met een dwangsom (zie artikel 8.5) terwijl die wellicht zo vriendelijk is het archief compleet te maken (soms niet direct zijn eigen belang dienend)!
• de erkenning in artikel 4.2a dat omvangrijke verzoeken een andere aanpak (fasering) vragen is prima;
• wel lastig dat onduidelijk blijft wat dit overleg tussen verzoeker en bestuursorgaan betekent voor de beslistermijn (vooral als men geen overeenstemming bereikt over een gefaseerde afhandeling).
• prima, wat strakkere termijnen (4+2 weken) in artikel 4.4;
• maar het blijkt nu al vaak niet haalbaar!
• wel handig voor de praktijk dat enkel het verzoek om een voorlopige voorziening al maakt dat informatie niet wordt verstrekt (artikel 4.4 lid 5);
• wie toont aan dat het verzoek om een voorlopige voorziening daadwerkelijk is ingediend? En waarom dit niet ook regelen voor actieve openbaarmaking op grond van artikel 3.1 of 3.3 (zie het blog van gisteren)?
• een contactpersoon (artikel 4.7), altijd handig voor de verzoeker;
• willen we echt weer een bestuursorgaan in het leven roepen?
• emissiegegevens altijd openbaar (artikel 5.1 lid 7), wenselijk voor de omgeving!
• nooit meer enige bescherming (bijv. bij veiligheidsissues) echt wenselijk (zie deze update over de PAS-meldingen)?
• persoonlijke beleidsopvattingen bij rijk, provincie en gemeente altijd anoniem openbaar (artikel 5.2, lid 3)!
• maar wat is nu precies “formele bestuurlijke besluitvorming”? En waarin ligt de rechtvaardiging voor het niet van toepassing laten zijn voor alle organen die onder de Woo vallen? 
• ondersteuning van volksvertegenwoordiging door ambtenaren is nog beschermd (via artikel 5.4a);
• is dat nu wel zo goed? En waarom is informatie aan een Kamerlid (artikel 5.4a, lid 2) nog meer beschermd dan informatie aan een andere volksvertegenwoordiger of bestuurder?
• mooi, een plan om de informatiehuishouding op orde te krijgen (artikel 6.2)!
• jaja, een plan om de informatiehuishouding op orde te krijgen.
• een recht om te klagen over de afhandeling van verzoeken bij het Adviescollege geeft extra mogelijkheden voor de verzoeker (artikel 7.2);
• maar waarom alleen voor de wat onbestemd geformuleerde groep ‘met een beroepsmatig belang bij het gebruik van publieke informatie’?
• gelukkig is er oog voor de complexiteit van het actief openbaar moeten maken via artikel 3.3 (artikel 10.2);
• wanneer gaat die Woo dan dus eigenlijk echt gelden op die onderdelen?