Na wederom een bericht van de Volkskrant over een Wob/Woo procedure ontstaat er nogal wat reuring. Veel ‘gedoe’ over het feit dat het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport een dwangsom laat vollopen en nog altijd niet tot besluitvorming over gaat, maar een procedure tegen de uitspraak (zonder zitting en ogenschijnlijk niet gepubliceerd) op een beroep niet-tijdig beslissen op het eind toch niet verstandig acht.
Er zal genoeg nuance zijn aan te brengen door VWS en er zullen genoeg redenen kunnen worden opgevoerd waarom het besluit er nog altijd niet is. En vooralsnog is dit het systeem waarmee we het moeten doen. Wachten op een besluit, in gebreke stellen, vervolgens beroep niet-tijdig instellen en de rechter een redelijke termijn laten bepalen. En als die termijn niet gered wordt wederom dezelfde weg bewandelen. Dit is te meer het systeem sinds de uitspraken van de Raad van State over de Wob-corona-aanpak van VWS (zie update).
En daarmee doet dit soort processen ontzettend veel afbreuk aan het aanzien en vertrouwen in de overheid. Moet het beter? Ja. Kan het beter? Ja zeker maar ook dat wordt, zeker op korte termijn (gegeven de staat van de informatiehuishouding), een lastige opgave. Het wordt (ook) al snel ook een verdelingsvraagstuk. Hoeveel ambtenaren vinden we nodig om alle Wob/Woo-verzoeken af te handelen. Ten koste van welk budget gaat dit?
Lastige knopen om te ontwarren…