Ook de Woo ziet op bestaande documenten. Te vorderen is wat bewaard moet zijn of moet zijn verstrekt!

Met de komst van de Wet open overheid zijn meer organisaties te Woo-en dan voorheen te Woo-en. Zo ook de Raad van State (we zagen het al eerder met de hier besproken uitspraak) wat ertoe kan leiden dat (nu voor de eerste keer) de Raad van State oordeelt over een besluit van de Raad van State. Meer inhoudelijk is interessant dat men zich buigt over de vraag of de Woo anders dan de Wob ook ziet op nog niet bestaande documenten en hoe het vorderingsrecht moet worden gelezen.

Vervaardigen hoeft niet

De kwestie gaat over een volmachtregister dat op grond van een regeling zou moeten bestaan, maar er kennelijk niet is. Onder de Wob was het vaste rechtspraak dat een verzoek ziet op bestaande documenten en het maken van documenten niet hoeft (zie bijv. dit bericht). De rechtbank meende met de hier besproken uitspraak al dat ook onder de Woo geen verplichting bestaat om gegevens te vervaardigen die niet in bestaande documenten zijn neergelegd. Er ligt een inspanningsverplichting om documenten te achterhalen die er hadden moeten zijn (ook over de band van de zorgplicht, volgens de Rechtbank Rotterdam).

Vorderen betekent ook maken?

De vraag die voorligt is of dit anders ligt door de met de Woo geïntroduceerde vorderingsplicht (wat dus geen vrijblijvende bevoegdheid is) (artikel 4.2, lid 2, Woo). Appellant denkt dit te kunnen stellen door te wijzen op de woorden ‘wettelijk voorschrift’. Als iets er had moeten zijn volgens een wet of regeling, dan moet het maar gemaakt worden, aldus appellant.

Met de rechtbank stelt de Raad van State terecht dat dit niet de bedoeling is geweest met de introductie van artikel 4.2 lid 2 Woo. Een en ander wordt ook nog eens geduid door te wijzen op het feit dat met de begrippen document en publieke informatie (artikel 2.1) ook geen wijziging is beoogd.

Wettelijk voorschrift geduid

Interessant is dat met de uitspraak ook een duiding volgt van de bedoeling van de toevoeging “op grond van enig wettelijk voorschrift”. De vorderingsplicht ziet volgens de raad van State op informatie die bewaard moet blijven of informatie die moet zijn verstrekt aan de overheid. Dat het volgens de Raad van State in dat laatste geval slechts zou gaan om organen die iets zouden moeten verstrekken, is een beperkte lezing van dit artikel.

Hoe dat laatste ook zij, hiermee volgt de Raad van State de eerder besproken (zie de bespreking van artikel 4.2 in het Artikelsgewijze commentaar) ruime lezing van dit artikel waaruit volgt dat alles wat bewaard zou moeten zijn – denk aan de Archiefwet of (wat dichterbij) artikel 2.4 Woo – ook onder de vorderingsplicht valt.